Jopje

copyright © Peggy van Gurp Kunst

Als Jopje vanwege de naderende winter met zijn vriendjes naar het warme zuiden wil vliegen, kan hij met zijn kleine vleugeltjes niet bijhouden en valt naar beneden. De andere vogeltjes denken dat hij weer een grapje maakt, zoals wel vaker, en ze vliegen door. Jopje is vastbesloten om ook in het zuiden te komen, en gelukkig krijgt hij daarbij hulp uit onverwachte hoek.

Jopje was geen gewoon vogeltje. Hij was klein. Ja, dat wel. Maar hij was ook dapper en maakte vaak grapjes.

Soms deed hij zijn grapjes-duik, waarmee hij de anderen dan erg liet schrikken. ‘Ach, Jopje maakt weer een grapje, ’zeiden ze dan, als ze zagen dat het weer nep was.

Het werd kouder. De vogeltjes maakten zich klaar om naar het zuiden te vliegen. Daar was het warm en hadden ze genoeg te eten. Jopje vond het erg spannend. Hij had deze lange reis nooit eerder gemaakt.

En daar vlogen ze. Jopje keek zijn oogjes uit. Maar met zijn kleine vleugeltjes had hij toch wel moeite om de andere vogeltjes bij te houden. Hij was moe, maar hij liet het niet merken. ‘Niet opgeven, Jopje,’zei hij tegen zichzelf.

Maar na enkele uren kon Jopje niet meer. Zijn vleugeltjes deden pijn van al dat gefladder, maar hij liet het niet merken. Hij raakte steeds verder achterop, totdat hij geen kracht meer had, en naar beneden duikelde… ‘Kijk, Jopje maakt weer een grapje,’ zeiden de andere vogeltjes.

Maar deze keer was het geen grap, en Jopje duikelde maar door. De wind suisde door zijn veertjes, totdat hij met een plof in het zachte strandzand viel. Door de val had hij zijn vleugeltje bezeerd.’Niet opgeven, Jopje, ‘zei hij tegen zichzelf. Een beetje beduusd zag hij nog net hoe de andere vogeltjes in de verte begonnen aan het spannendste gedeelte van de reis. Het stuk boven zee.

En daar zat hij een tijdje. Helemaal alleen, te denken hoe hij die grote zee over zou kunnen gaan. Een zeemeeuw die het allemaal zag gebeuren kwam naar hem toe. ‘Zeg kleintje, wil je van mij een lift. Misschien kunnen we je vriendjes nog inhalen?’ ‘Dat zou fijn zijn,’zuchtte Jopje. En hij klom op de rug van die grote vogel.

Ze vlogen en vlogen, maar konden de andere vogeltjes niet vinden. ‘Verder dan dit ga ik niet kleintje,’hijgde de zeemeeuw. ‘Wil je terug of…?’ ‘Dat niet,’antwoordde Jopje, ‘Ik geef nu niet meer op. ‘In de verte zag hij een klein eiland. ‘Breng me daar maar naartoe.’

Maar het eiland was een walvis. ‘Zeg walvis, mag ik een stukje meereizen op je rug?’Riep Jopje vanuit de lucht. ‘Spring er maar op,’antwoordde de walvis,’maar niet te lang, want dan moet ik weer onder water.’ Jopje bedankte de zeemeeuw en sprong op de rug van de walvis. Het was best glibberig en Jopje moest moeite doen om niet van zijn rug af te glijden. ‘Niet opgeven Jopje,’zie hij tegen zichzelf.

Eindelijk kwam er land in zicht.‘Ik kan je helaas niet verder brengen kleintje,’zei de walvis,’het wordt hier te ondiep voor mij. Toen verscheen er een kopje boven water. Het was een schildpad. ‘Heb je hulp nodig?’vroeg hij aan Jopje, ‘Laat je dan maar op mijn schild glijden.’ En met Jopje op zijn rug liep de schildpad na een poos het strand op. ‘Weet u misschien hoever het nog is naar het zuiden?’vroeg Jopje. ‘Je bent er bijna,’antwoordde de schildpad. ‘Je hoeft alleen nog maar die hoge berg daar over te steken.’ Het was nog een heel eind naar de berg, maar Jopje gaf niet op.

Hij hupte over het zand, door het gras en over de rotsen. Tot hij bij de berg was. Sprongetje voor sprongetje kwam hij steeds hoger. Totdat de rotsen te groot werden En Jopjes sprongetjes te klein. ‘Méééh, moet je naar boven? Ik kan helpen.’ Jopje keek op. Daar stond een berggeit. ‘Dat zou fijn zijn,’ antwoordde Jopje, en in een mum van tijd waren ze boven. ‘Ik kan je helaas niet verder brengen,’zei de berggeit.’Hier naar beneden gaan is zelfs voor mij te stijl. Dag kleine Jopje.’

Daar zat hij dan. Helemaal alleen op de top van die hoge berg. ‘Niet opgeven Jopje,’zei hij tegen zichzelf en hij tilde zijn vleugeltje voorzichtig eens op. Die deed al een stuk minder pijn.

Zou hij dan misschien zelf….? ‘Ik doe het!’ zei Jopje dapper. Hij nam een aanloop, fladderde en sprong van de rand van de berg.

‘Hé daar vliegt Jopje!’hoorde hij ineens achter zich. Jopje keek om. Daar kwamen de andere vogeltjes aangevlogen. ‘Die kleine Jopje heeft ons ingehaald!’riepen ze vol bewondering. Samen vlogen ze naar beneden.

Het voelde lekker warm aan deze kant van de berg en er was genoeg te eten.

Jopje was blij dat hij het gehaald had. Hij sloot zijn oogjes en dacht aan die lieve zeemeeuw, de walvis, de schildpad en de berggeit en hoopte… dat ze er ook zouden zijn op de terugreis…

Is onze datum nog vrij?

Willen jullie binnenkort een live-painting laten maken van een bruiloft, bedrijfsfeest of ander feest dat vereeuwigd mag worden op doek en willen jullie de datum alvast reserveren? Neem dan vrijblijvend contact op en Peggy checkt snel haar agenda. Graag tot gauw!

Neem contact op